دلتنگيم را ناديده ميگيرد آنكه زندگي من است، عشقم را نميبيند آنكه دلتنگ من است، حرف هايم را نميشنود آنكه عاشق من است، اما ديوانه ي من است آنكه حرف هايش را ناديده ميگيرم.

‏

نگاهم كن ببين غرق بارونم- نگاهم كن ببين گريون گريونم- نگاهم كن ببين از غصه لبريزم- نگاهم كن ببين از غم ميسوزم.
از خودم.

دستاي خسته ام را زير گونه هايت ميگيرم تا زماني كه گريه ميكني اشك هاي با ارزشت بر زمين نيوفتند.

سلام بهونه قشنگ من براي زندگي
آره باز منم همون ديوونه ي هميشگي

 
فداي مهربونيات چه مكني با سرنوشت
دلم برات تنگ شده بود اين نامه رو واست نوشت

 
حال من رو اگه بخواي رنگ گلاي قاليه
جاي نگاهت بد جوري تو صحن چشمام خاليه

ابرا همه پيش منن اينجا هوا پر از غمه
از غصه هام هر چي بگم جون خودت بازم كمه

ديشب دلم گرفته بود رفتم كنار آسمون
فرياد زدم يا تو بيا يا من و پيشت برسون

فداي تو! نمي دوني بي تو چه دردي كشيدم
حقيقت رو واست بگم به آخر خط رسيدم

رفتي و من تنها شدم با غصه هاي زندگي
قسمت تو سفر شد و قسمت من آوارگي 

امروز ديدم ديگه داري من رو فراموش مي كني
فانوس آرزوهامونو داري خاموش ميكني

گفتم واست نامه بدم نگي عجب چه بي وفاست
با اين كه من خوب مي دونم جواب نامه با خداست

عكساي نازنين تو با چند تا گل كنارمه
يه بغض كهنه چند روزه دائم در انتظارمه

تنها دليل زندگي با يه غمي دوست دارم
داغ دلم تازه ميشه اسمت و وقتي مي آرم

وقتي تو نيستي چه كنم با اين دل بهونه گير
مگه نگفتم چشمات رو از چشم من هيچ وقت نگير

حرف منو به دل نگير همش مال غريبيه
تو رفتي و من غريب شدم چه دنياي عجيبيه

زودتر بيا بدون تو اينجا واسم جهنمه
ديوار خونمون پر از سايه ي غصه و غمه

تحملي كه تو دادي ديگه داره تموم ميشه
مگه نگفتي همه جا ماله مني تا هميشه

مریم حیدر زاده

گفتم بزاربرای آخرین بار بگم دوستت دارم ////گفتش نه نمیخوام بهت وابسته شم ////اشک توچشممام جمع شد ////خواستم گریه کنم ///ولی خود مو نگه داشته ///هالا بعد از رفتنش  دلم  پر درده ///اگه تو ام  بخوای نباشی میمیرم ////پس  اسممو صدا کن که حداقل تورو باور کنم //// که بعد از رفتن اون ////دوست داشتنی ترین ///عشقم عشق به معبودمه////

واسه وقتایی که گریه میکنم////من فقط یه چیز میخوام ازت عزیز////این که با من بمونی تو رویا هام ////تا که چشمام بشه از عشق تو خیس ////تا که هی بهت بگم درکم کن////تو از ام رد شی بگی عشقم مرد ////خدا جون چیکار کنم گریه بسه ////ای خدا در هات به روم شده بسته

دیـگـــر نه اشـکـــهایــم را خــواهـی دیــد

نه التـــمـاس هـــایم را

و نه احســـاســاتِ ایــن دلِ لـعـنـتـی را…

به جـــایِ آن احســـاسی که کُـــشـتـی

درخـتـی از غــــرور کـاشـتم…

.

.

.

دلی که شکستی را گچ چاره نکرد ، گل گرفتمش . . .

ازخدا پرسيدم : خدايا چطور مي توان بهتر زندگي كرد؟ خدا جواب داد: گذشته ات را بدون هيچ

تاسفي بپذير ،   با اعتماد زمان حالت را بگذران و بدون هيچ ترسي براي آينده آماده شو . ايمان را

نگه دار و ترس را به گوشه اي انداز .

شك هايت را باو رنكن و هيچگاه به باورهايت شك نكن ...   زندگي شگفت انگيز است ، فقط اگر

بدانيد كه چطور زندگي كنيد . مهم اين نيست كه قشنگ باشي ، قشنگ اين است كه مهم  باشي !

حتي براي يك نفر .   مهم

نيست شير باشي يا آهو ، مهم اين است كه با تمام توان شروع به دويدن كني . كوچك باش و

عاشق .. كه عشق مي داند آئين بزرگ كردنت را   بگذار عشق خاصيت تو باشد نه رابطه خاص تو

با كسي موفقيت پيش رفتن است نه

به نقطه ي پايان رسيدن   فرقي نمي كند گودال آب كوچكي باشي يا درياي بيكران... زلال كه

باشي ، آسمان در تو پيداست

یک سری عکس قلب گذاشتم دوست داشتید ببینید

برای دیدن عکس ها به ادامه مطلب برو عزیزم

میدونم  تو ام بعضی وقت ها از خودت بی خود میشی من الان حال اون موقع تو رو دارم دارم دیوونه میشم همه درد وغم دنیا ریخته تو سرم انگار زندگی داره ازمن انتقام میگیره  خوب چیکار کنم چاره ای جز این که ادامه بدم ندارم پس بزار تو عالم خودم باشم تو ام برو خوش باش  ولی...............................

گفتم : گناه کردم اگر عاشقت شدم ...

گفتی تو هم چه ذهنیتی داری از گناه !

سخت است این که دل بکنم از تو ، از خودم

از این نفس کشیدن اجباری ، از گناه

بالا گرفته ام سر خود را اگرچه عشق

یک عمر ریخت بر سرم آواری از گناه

دارند پیله های دلم درد می کشند

باید دوباره زاده شوم - عاری از گناه -

نها نرو ! این راه رفتن نیست ..

دنیای تو چیزی به جز من نیست

تو از خودت چیزی نمیدونی

تنها نرو ! تنها نمیتونی ..

من حال این روزاتو میدونم .

چیزی نگو ! چشماتو میخونم ..

بیراهه هم برای خودش راهیست !

وقتی من را به تو برساند ..

و حوصله

چه زود بیطاقت می‌شود

در ادامه راهی که

به تو ختم نمی‌شود ..

خدایا تقدیر مرا خیر بنویس

انگونه که انچه راتو دیر می خواهی من زود نخواهم

وانچه راکه تو زود می خواهی من دیر نخواهم

تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم

گرفته دلم
گرفته دلم ، کجایی که آرامم کنی ، کجایی که این غم یخ زده را در دلم آب کنی
گرفته دلم ، کجایی که به درد دلهایم گوش کنی ، کجایی که مرا با بوسه هایت گرم کنی…
نیستی و من در حسرت این لحظه ها نشسته ام ، نیستی و من بیشتر از همیشه خسته ام
در لا به لای برگهای زندگی ، نیست برگی که از تو ننوشته باشم ، نیست روزی که از تو نگفته باشم
امروز آمد و از تو گفتم ،نبودی و اشک از چشمانم ریخت و در همان گوشه نشستم ، دلم خالی نشد و گرفته دلم ، کجایی که دلم به سراغت بیاید گلم؟
نیستی و حتی سراغی از دلم نمیگیری ، یک روز نباشم که تو مثل من نمیمیری….
نمیبینی چشمهایم را ، نمیمانی تا دلم را ، به نقطه خوشبختی برسانی ، مرا به جایی آرام بکشانی تا خیالم راحت باشد از اینکه همیشه تو را خواهم داشت
نمیخواهی دلم را ، نمیدانی راز درونم را ، نمیگذاری تا مثل گذشته دلم تنها به تو خوش باشد ، هیچ غمی در قلبم ننشسته باشد ، اگر اشک از چشمانم میریخت یکی مثل تو در کنارم نشسته باشد ، تا پاک کند اشکهایم را ، تا زیبا کند لحظه هایمان را…
گرفته دلم ، کجایی که سرم را بگذارم بر روی شانه هایت ، تا پی ببرم به آن دل پر از نیازت ، تا تو را در میان بگیرم ، تا همانجا در آغوشت برایت بمیرم…
نیستی و من حتی در حسرت آغوش سرد توام ، نیستی و من حتی منتظر بهانه های توام
کاش بودی و حتی به دلخوشی های پوچت نیز راضی بودم ، من مثل قطره بارانی ام که در کویر خشک دلت عذاب میکشد،طعم تلخ بی محبتی ها را میچشد …
گرفته دلم ، کجایی که آرامم کنی…

آهای عشق ، من تسلیم تو هستم… آهای عشق ، من هیچ حرفی در برابرت ندارم که به زبان بیاورم… تو مرا شکست دادی ای عشق… من تسلیم احساسات آتشین تو میباشم… آهای عشق ، تو مرا خیلی شکنجه دادی ، مرا عذاب دادی ، یک دنیا غم و غصه در وجودم جا دادی ، ولی من باز هم من با این همه عذاب تسلیم تو شدم… ای عشق تو مرا در باتلاق زندگی فرو بردی ، تو مرا در زندان عاشقی اسیر کردی ، تو مرا در سرزمین دروغینت نگه داشتی تا من از تو دور نشوم… آهای عشق من تسلیم تو هستم ، اینک که من تسلیم تو شده ام ،میخواهی دوباره مرا شکنجه دهی ؟. مرگ را به تو ترجیح دادم ، اما تو نگذاشتی که من خودم را از این دنیا و از تو راحت کنم… ای عشق ، تو کجایی؟. فریاد مرا می شنوی؟.. گریه های را میبینی؟… غم و غصه های مرا احساس می کنی؟….. پس چرا پاسخی به من نمیدهی؟… من تسلیم تو شده ام … آروز داشتم یک بار هم تو تسلیم من شوی ! تنها آروزی من این بود که من تو را فراموش کنم ! اما…! اما نتوانستم فراموشت کنم ، تو احساسی را در وجود من قرار دادی که دیگر فراموشی تو زمان مرگم هست…! آهای عشق من تسلیم تو هستم…

تو چنان زيبا شده‌اي میان شعرهایم ،

که گمان نکنم خودت هم بداني

اين که داري مي‌خوانيش ،

خود تويي ...

باز هم قلبی به پایم اوفتاد

باز هم چشمی به رویم خیره شد

باز هم در گیر و دار یک نبرد

عشق من بر قلب سردی چیره شد

باز هم از چشمه ی لب های من

تشنه ای سیراب شد ، سیراب شد

باز هم در بستر آغوش من

رهرویی در خواب شد ، در خواب شد

بر دو چشمش دیده می دوزم به ناز

خود نمی دانم چه می جویم در او

عاشقی دیوانه می خواهم که زود

بگذرد از جاه و مال و آبرو

او شراب بوسه می خواهد ز من

من چه گویم قلب پر امید را

او به فکر لذت و غافل که من

طالبم آن لذت جاوید را

من صفای عشق می خواهم از او

تا فدا سازم وجود خویش را

او تنی می خواهد از من آتشین

تا بسوزاند در او تشویش را

او به من می گوید ای آغوش گرم

مست نازم کن ، که من دیوانه ام

من به او می گویم ای نا آشنا

بگذر از من ، من تو را بیگانه ام

آه از این دل ، آه از این جام امید

عاقبت بشکست و کس رازش نخواند

چنگ شد در دست هر بیگانه ای

ای دریغا ، کس به آوازش نخواند